Dobrego Nowego Roku

Wszystkim czytelniczkom i czytelnikom, a w szczególności moim współredaktorkom życzę Dobrego Nowego Roku, aby jego ostatniego dnia móc sobie powiedzieć, to był cudowny Rok, szkoda, że odchodzi i życzyć sobie, aby był to najlepszy z dotychczasowych.

Licho - czyli anioł z alergią na pierze:)

Poniższy tekst pojawił się na moim blogu już kilka miesięcy temu, ale ponieważ jednym z głównych bohaterów jest niezwykle sympatyczny aniołek wklejam go i tutaj:)

"Dożywocie" kupiłam już jakiś czas temu zachęcona entuzjastycznymi opiniami na różnych blogach oraz w BiblioNETce. I jak to u mnie najczęściej jest odłożyłam na półkę, bo miałam jakieś pożyczone książki, które trzeba był przeczytać na przedwczoraj a z własnymi nie ma pośpiechu. Ale wreszcie przyszła pora na zaznajomienie się z powieściowym debiutem Marty Kisiel. 

Konrad Romańczuk, wschodząca sława polskiej literatury dosyć niespodziewanie dziedziczy dom - położoną na odludziu Lichotkę. W testamencie jest co prawda mowa o jakichś dożywotnikach, jednak nimi się nowy właściciel specjalnie nie przejmuje. Zrywa z dotychczasowym miejskim życiem, z projektem na narzeczoną w osobie niejakiej Majki też zrywa, wynajmuje mieszkanie koledze i rusza do swojego nowego domu. Gdy jest już niemal u celu psuje mu się samochód, więc ostatnie dwa kilometry przebywa na piechotę w nieziemskim upale i wreszcie jego umęczonym oczom ukazuje się Lichotka - willa, raczej z tych pokracznych, ozdobiona dodatkowo gotycką wieżyczką. Przy bramie Konrad spotyka tymczasowego opiekuna obiektu - Szymona Kusego i jest to pierwsza i ostatnia w miarę normalna osoba związana z tym domem. Jak się bowiem okazuje w domu zamieszkuje Anioł Stróż kolejnych właścicieli o wdzięcznym imieniu Licho - uczulony na pierze, przez co wiecznie zasmarkany wielbiciel porządków, Szczęsny - dwustuletnie widmo panicza - samobójcy, romantycznego poety i mistrza robótek ręcznych, Krakers - pradawny potwór z otchłani, który uwielbia kulinarne wyzwania i karmi mieszkańców domu oraz Zmora - kocica, bez jakiegoś widocznego talentu za to z niezwykle ostrymi pazurami. Stan osobowy uzupełniają cztery utopce zasadniczo zamieszkujące w stawie ale nie gardzące też znajdującą się na parterze łazienką. 

Wszystkie te postacie to dożywotnicy Konrada, chociaż biorąc pod uwagę fakt, że Romańczuk z natury rzeczy jest istotą śmiertelną zaś  tamci nie mają takich ograniczeń to może raczej on jest dożywotnikiem w Lichotce...

Dawno już się tak świetnie nie bawiłam przy czytaniu, a wybuchy śmiechu wstrząsały pogrążonym we śnie domem. Książka ma szybką akcję i sympatycznych bohaterów a napisana jest barwnym językiem. Widać, że autorka świetnie się bawiła tworząc kolejne komplikacje na które napotykają mieszkańcy Lichotki. Odkładając zakończoną lekturę czułam ogromny niedosyt - ja chcę jeszcze więcej przygód Licha, Konrada i Szczęsnego... Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że Marta Kisiel wróci do swoich bohaterów i powstanie kontynuacja "Dożywocia".

Ale zanim to nastąpi serdecznie zachęcam do przeczytania tej książki - mam nadzieję, że po zakończeniu lektury pomyślicie podobnie jak ja - gdzie jesteś Lichotko? Tak chciałabym w tobie zamieszkać...                                                                                                                              

"Czas aniołów" - Iris Murdoch

"Czas aniołów" - Iris Murdoch oferuje nam jak zwykle wyrafinowane kobiety, ciamajdowatych facetów, w tle kilku prostaczków. W warstwie powierzchniowej to dramat rodzinny chwilami ocierający się o perwersję. Na drugim planie mamy filozofię: temat śmierci Boga (nie wiem, czy to ulubiony temat Iris, czy tylko ja mam takie szczęście, już raz musiałam zmierzyć się z tym tematem przy okazji "Przypadkowego człowieka"), nieco dziwne rozważania a aniołach (dla autorki anioły i demony to w zasadzie jedno) i temat kryzysu kapłańskiego. I dzięki temu ostatniemu motywowi książka ostro skręca - od rzekomej śmierci Boga, do zupełnie namacalnej śmierci człowieka. Najpierw duchowej, potem też fizycznej. W sumie - książka robi spore wrażenie.

Anioły w kolędach

Kolęd i pastorałek z Aniołami w tle jest mnóstwo. W końcu to właśnie Anioł obudził śpiących pasterzy... A to trzecia, rzadziej wykonywania, zwrotka przepięknej kolędy "Lulajże Jezuniu" w wykonaniu Eleni. Tu Anioł, Aniołek - ale w innym kontekście.

Lulajże, pielkniuchny nasz Aniołeczku,
Lulajże,wdzięczniuchny świata kwiateczku.
Lulajże, Jezuniu, lulajże, lulaj,
A ty, Go Matulu, w płaczu utulaj.

Niech Anioły zawsze nad Wami czuwają! 

Życzenia świąteczne

ANIOŁOWIE SIĘ RADUJĄ, POD NIEBIOSY WYŚPIEWUJĄ:
GLORIA, GLORIA, GLORIA IN EXELSIS DEO!

Wszystkim uczestniczkom, czytelniczkom i czytelnikom życzę zdrowych, rodzinnych, spokojnych i radosnych Świąt Bożego Narodzenia.

Niech Wasze Anioły będą z Wami w ten piękny, magiczny czas.

Ja już otrzymałam swój anielski prezent, który jest mi szczególnie drogi, ze względu, na odległość, jaką przebył, aby do mnie dotrzeć i ze względu na osobę ofiarodawczyni, która, jak napisała w dedykacji, kiedy tylko go zobaczyła pomyślała o mnie. Prezent szukał mnie w Paryżu, a na skutek pewnego fatum musiał zostać nadany pocztą.

Teraz już zawsze będzie mi przypominał niebiański koncert, którego obie byłyśmy uczestniczkami. Dostałam książeczkę Spacer z Aniołem. To taka poetycko-fotograficzna podróż przez dwa przenikające się światy. Wielkie dzięki Hiena.. Życzę Ci radosnych, anielskich Świąt.
A wam życzę równie pięknych prezentów i równie drogich ofiarodawców.

Angelologia – Danielle Trussoni

Gdyby nie Anielskie wyzwanie zapewne nigdy nie sięgnęłabym po tę książkę. Wyobrażałam sobie, że będzie to coś w rodzaju książek, jakich pełno na rynku, kolejny romans, w którym anioł zakochuje się w ziemskiej kobiecie i dla niej decyduje się zostać człowiekiem. Tymczasem Angelologia nie ma nic wspólnego z romansem, choć miłość i pożądanie odgrywają w niej niebagatelną rolę.
Autorka posługuje się biblijną przypowieścią i apokryficzną Księgą Henocha. To właśnie ta przypowieść i próba dopisania dalszego ciągu historii upadłych aniołów najbardziej mnie zainteresowała.
Przed potopem niebiosa zesłały na ziemię dwa zastępy aniołów; liczące po dwa kroć dwieście aniołów każdy. Zwano ich czuwającymi. Miały one sprawdzić, jak toczy się życie na ziemi. Przywódcą jednego zastępu był Szemichaza, który rozejrzawszy się po ziemi, postanowił odpocząć na wśród ludzi. Czuwający zamieszkiwali pośród dzieci Adama i Ewy. Pewnego razu ujrzał Szemichaza piękną kobietę, kąpiącą się w jeziorze. Postanowił związać się z nią i zasugerował, aby inni czuwający także wybrali sobie żony z ludzkich kobiet. Potomkami czuwających i ludzkich kobiet zostali nefilimowie. Byli piękniejsi, wyżsi i silniejsi niż ludzie. Z czasem ogarnięci żądzą władzy zaczęli wprowadzać swoje rządy na ziemi. Wówczas ludzie poprosili o pomoc Boga. Do walki z czuwającymi stanęli archaniołowie. Otoczyli czuwających kręgiem ognia i wtrącili do podziemnej jaskini. Oddzieleni od nieba i ziemi czuwający wzywali na ratunek swoje dzieci (nefilimów), te jednak nie przybyły. Wówczas Archanioł Gabriel, ulitowawszy się nad swymi upadłymi braćmi rzucił im Lirę, aby muzyka osłodziła ich niedole. Kiedy rozległy się dźwięki cudownej muzyki Archanioł zrozumiał, iż popełnił błąd. Dźwięki liry miały bowiem potężną i niebezpieczną moc.
Historia upadku aniołów powtarza się kilkakrotnie w różnych wersjach w powieści Trusoni, co jednak wcale mnie nie zniechęca, wręcz przeciwnie, czuję się nią zauroczona.
Powieść jest wielowątkowa, biblijne przypowieści przeplatają się z quasi naukowymi wyprawami, autentycznymi wydarzeniami (okres drugiej wojny światowej) oraz współczesnymi poszukiwaniami.
Ewangelina, młoda mniszka wiedzie spokojne, uporządkowane życie w klasztorze Świętej Róży w stanie Nowy Jork. Dni płyną jednostajnym, monotonnym rytmem; modlitwa, praca, adoracja, posiłki, sen. I tak dzień po dniu aż do czasu, kiedy w jej ręce trafia list z prośbą o pomoc w dostępie do klasztornych zbiorów archiwalnych. Zaintrygowana treścią listu wbrew przyjętej polityce klasztoru postanawia pomóc nadawcy listu, młodemu naukowcowi Verlenowi. Tym sposobem Ewangelina trafia na ślad niewiarygodnej historii, w której ona i jej rodzina odegrają ważną rolę.
Tematem powieści jest walka Dobra ze Złem. Walkę prowadzą pomiędzy sobą nefilimowie i angelolodzy. Zadaniem tych ostatnich jest uratowanie świata poprzez eliminację zła. Angelolodzy prowadzący badania nad fizycznymi i chemicznymi właściwościami aniołów podejmują wyprawy w poszukiwania miejsca pobytu upadłych aniołów. To jednak, nie pragnienie odkrycia niebiańskich wysłanników jest motorem ich działania. Głównym celem ich wypraw staje się odzyskanie magicznego instrumentu, podarowanej czuwającym Liry, której właściwości są niezbadane. Posiada ona podwójną moc; moc tworzenia i moc niszczenia zarazem.
Aby rozwikłać tajemnicę Liry autorka prowadzi swych bohaterów przez ścieżki pełne intryg, łamigłówek i tajemnych znaków, sekretne przejścia, szyfry, ukryte w obrazach symbole. Akcja płynie wartko i wciąga czytelnika w świat, który na przemian jawi się raz anielsko piękny, raz szatańsko zły.
Spodobał mi się pomysł dopisania dalszego ciągu do biblijnej przypowieści, spodobało mi się wartkie tempo akcji, a także język powieści, prosty, a jednocześnie kunsztowny. Podobały mi się także liczne odniesienia do świata sztuki. Powieść kończy się w sposób, który nie wyklucza ciągu dalszego. Jestem pozytywnie zaskoczona tą powieścią i uważam ją za udany debiut młodej autorki.
Moja ocena 5/6

Aniołki w literaturze dla najmłodszych

Nie tylko w literaturze dla młodzieży i dorosłych spotykamy anioły. Chciałam Wam przedstawić serię książeczek pani Barbary Derlickiej o aniołkach właśnie.
                                                                                     Czyż nie są słodkie?

Autor: Barbara Derlicka

Tytuł: Był Aniołek

Ilustracje: Wojciech Kuźmiński

ISBN: 978-83-7767-007-1

Wydawnictwo: WAM

Rok wydania: 2011

Oprawa: twarda

Stron: 10

Moja ocena: 6/6

„Był aniołek – cud prawdziwy,

co z zasady był szczęśliwy.

Miał kędziorki, rączki białe,

buzie krągłą, nóżki małe.” s.1

Każdy człowiek ma swojego Anioła Stróża. Otrzymujemy go w dniu naszych narodzin. Aniołek ma nas chronić, czuwać nad nami i spać obok nas. O tym jak ważny jest on w życiu każdego człowieka, nawet tego najmniejszego przekonuje nas pani Barbara Derlicka w serii książeczek poświęconych właśnie Aniołkom. W książeczce „Był aniołek” poznajemy małego chłopczyka i towarzyszącego mu aniołka. Pomoże ona na pewno przekazać dziecku wiarę w to, że Bóg przydziela nam Anioła Stróża, który towarzyszy nam na drogach naszego życia od naszych narodzin, aż do śmierci, a potem prowadzi nas do raju.

„Razem im mijają lata.

Anioł wciąż za dzieckiem lata

I pilnuje. Nie ma mowy,

By choć włosek spadł mu z głowy.

Karci cicho, kiedy spsoci,

Co dzień uczy go dobroci,

I swoimi sposobami,

Strzeże snów przed straszydłami.” .9

Książeczka przepięknie zilustrowana, kolorowa, przyciąga wzrok. Na pewno spodoba się wielu dzieciaczkom.

 

Autor: Barbara Derlicka

Tytuł:  Aniołek

Ilustracje: Wojciech Kuźmiński

ISBN: 978-83-7767-008-8

Wydawnictwo: WAM

Rok wydania: 2011

Oprawa: twarda

Stron: 10

Moja ocena: 6/6

„Dam Ci aniołka w prezencie. Niech on zawsze z tobą będzie.” s.1

Pierwszą modlitwą, którą uczyłam moje dzieci była „Aniele Boże stróżu mój…” Jako dzieci wierzymy i ufamy temu skrzydlatemu posłańcowi. Jego rolę pięknie przedstawiła w swojej książeczce Barbara Derlicka. Anioł Stróż towarzyszy nam już od momentu narodzin. Jego rolą jest umiejętne udzielanie nam wskazówek, tak abyśmy właściwie wypełnili zapisaną nam drogę.

Anioł stróż – strzeże nas i  pilnuje, zawsze jest niedaleko nas, zadba o pokarm nie tyle dla ciała o dla ducha, zapewni bezpieczeństwo i wychowanie.

„Niech ci swą pomocą służy w dzień i nocą… i w podróży… W dni radosne i w chorobie. Niech zawsze będzie przy tobie.” S.9

Przepięknie wydane książeczki w twardej oprawie na pewno będą wspaniałym prezentem pod choinkę dla naszego maluszka.

 

Autor: Barbara Derlicka

Tytuł: Wędrówka z aniołkiem

Ilustracje: Wojciech Kuźmiński

ISBN: 978-83-7767-006-4

Wydawnictwo: WAM

Rok wydania: 2011

Oprawa: twarda

Stron: 10

Moja ocena: 6/6

„Wspólnie iść przez życie mamy. Jesteś przy mnie? Radę damy!” s.4

Tym razem autorka opisuje nam wędrówkę małej dziewczynki z aniołkiem. Aniołek dźwiga ze sobą duży tobołek.  Zawartość tobołka ma się przydać w życiu dziecka - biała kropla mleka i chleb by nie dopadła bieda; laska do podparcia; chusteczka na otarcie łez; parasol i kalosze na osłonę przed deszczem. Przecież nic nie może zaskoczyć naszego Anioła Stróża. Książeczka na pewno będzie miłą lekturą przed zaśnięciem.  Przypomina nam o tym, że jest zawsze przy nas ktoś, kto nad nami czuwa, chroni nas i prowadzi przez życie. Przepięknie zilustrowana, sympatyczne buzie, zachęcą małego czytelnika do często zaglądania do tej lektury.

Dodam tylko, że piękne ilustracje z książki zostały wydane też w formie kolorowanki.

Na prawdę śliczne te anielskie buźki !!! Zajrzyj >>>

Na stronie wydawnictwa, można zajrzeć do środka wszystkich książeczek np. http://media.wydawnictwowam.pl/pdf/60297_skrot.pdf

Fra Angelico - wystawa w Paryżu

Od chwili, kiedy we wrześniu zobaczyłam plakat zapowiadający wystawę Fra Angelico w Paryżu wiedziałam, iż muszę ją zobaczyć. Nie będę nikogo oszukiwać, że to zauroczenie anielskim braciszkiem trwa od niepamiętnych czasów. Jeszcze parę miesięcy temu nie bardzo wiedziałam, kim był Fra Angelico. A dzisiaj chodzę na wystawę firmowaną jego nazwiskiem.
Wystawa znajduje się w Muzeum Jacquemart Andre. Oprócz dzieł Fra Angelico znalazły się też na niej dzieła florenckich malarzy sztuki sakralnej. Wystawa prezentuje blisko 25 dzieł Fra Angelico i podobną liczbą obrazów malowanych przez jemu współczesnych twórców, takich jak Lorenzo Monaco, Masolino, Paolo Uccello, Filippo Lippi i Zanobie Strozzi. Tym, co zwróciło moją uwagę jest nasycenie malarstwa sakralnego okresu wzesnorenesansowego barwami. Pełno w nim niebieskości i czerwieni w szatach przedstawianych postaci, pełno złota wokół nich; w aureolach, obramowaniach, w tle.

Na obrazach az mieni się od barw. Takie kolory miały najwspanialsze ilustracje pięknych baśni mojego dzieciństwa, takie kolory wydawały mi się najpiękniejsze. Poza kolorami uwagę zwracają też Madonny. Madonny mają twarze delikatne, porcelanowe o cerze niemal przezroczystej, na której ledwie mozna dostrzec zarys rumieńców. Kolejnym charakterystycznym elementem tych obrazów jest wierność szczegółom architektonicznym i umiłowanie do geometrycznych kształtów. Na wystawie miałam okazję obejrzeć krótki film o Janie z Fiesole (Fra Angelico). Dzięki niemu zwróciłam uwagę na detale obrazu Zwiastowanie, dotyczące wierności oryginalnej architekturze florenckiej (dekoracje, zwięczenia kolumn). Najbardziej rozpoznawalne dzieło twórcy stanowi zawsze motyw przewodni wystawy. Tym razem jest to obraz Madonny z dzieciątkiem (z Galerii Sabauda w Turynie. O ironio losu w Turynie bywałam kilkakrotnie, a nigdy nie odwiedziłam tej Galerii).
Moją uwagę zwróciły także pięknie ilustrowane brewiarze. Mogłyby one stanowić ilustrację do Imienia róży. Tak właśnie wyobrażałam sobie księgi znajdujące się w bibliotece opactwa przepisywane przez zakonników.

Niestety na wystawie nie można było robić zdjęć.
Zdjęcia 1. Plakat wystawy, 2. Koronacja Maryji (obraz z Galerii Ufizzi), który także znalazł się na wystawie w Paryżu, 3. Ilustrowany Brewiarz ze strony Muzeum.
Dlaczego ten wpis znalazł się w Anielskim wyzwaniu?
Po pierwsze dotyczy patrona wyzwania - anielskiego braciszka z Fiesole, po drugie jego malarstwo pełne jest aniołów, po trzecie - namalowane przez niego obrazy, są jak malowane skrzydłem anioła

"Pocałunek Anioła Ciemności" Sarwat Chadda

Kolejna moja literacka odsłona z ANIOŁEM w tle...

Bohaterką jest piętnastoletnia Billi mieszkająca w Londynie. Z pozoru jest normalną nastolatką, chodzi do szkoły, ma telefon komórkowy, iPoda, słucha Nirvany. Właśnie, z pozoru, bo prawdziwe życie Billi dalekie jest od normalności. Każdego wieczora musi uczyć się łaciny, starożytnej greki i okultyzmu, a każdego ranka ćwiczy się w walce z bronią (mieczami i sztyletami) i wręcz. Wszystko po to, ponieważ jest templariuszką i należy do Zakonu! W XX wieku templariusze? A jednak... Billi nie pozostawiono wyboru, ojciec za nią zadecydował, teraz musi być bezlitosna, musi zabijać. Zakon powstał, aby bronić Ziemi Świętej, ale przegrał dawno temu. Teraz jego rycerze nie walczą już o Jerozolimę, ale o ludzkie dusze. Prowadzą wojnę, nazwaną przez siebie Mrocznym Konfliktem-Bataille Tenebreuse. Walczą ze Złem, które żeruje na ludzkości, którego zwykli ludzie nie dostrzegają. To obowiązek każdego templariusza, są wybrani, ale jednocześnie przeklęci, bo nie mogą prowadzić normalnego życia. Dlatego Billi czuje się pokrzywdzona. W szkole trzyma się na uboczu, nie ma przyjaciół, poza tym wszyscy uważają, że jest trochę dziwna. Przed nauczycielami ukrywa siniaki, zadrapania, które nabyła wykonując swoje poranne ćwiczenia...

Pewnego dnia poznaje tajemniczego Mike Harbigera. Chłopak wydaje się jej normalny, nie ma nic wspólnego z templariuszami, walkami; wydaje się być dla Billi odskoczą od jej  pogmatwanego życia. Jednak początkowe zauroczenie i fascynacja nowym chłopakiem, sprowadza na Billi i cały Zakon wielkie niebezpieczeństwo. Mike okazuje się kimś innym, niż tym, za kogo podawał się na początku... Kim jest Mike i z jaką misją przybył? Jak poradzi sobie z tym wszystkim Billi? Dlaczego ojciec Billi był na niej zawsze taki surowy? Kim jest Kay, który zawsze zjawia się, kiedy Billi potrzebuje pomocy? Chcąc poznać odpowiedzi, trzeba sięgnąć po tę pozycję. 

Wartka akcja, groza, wymieszana z elementami romansu sprawia, że powieść czyta się szybko, chcąc jak najszybciej dotracić do zakończenia. Sarwat Chadda podaje też parę faktów z historii zakonu templariuszy, przywołuje najważniejsze postacie, nawiązuje do biblijnego króla Salomona, który miał niegdyś  mocą swych wielkich zaklęć zamknąć w mosiężnym naczyniu (lub lustrze) wszystkie demony i Anioły Ciemności. Od tamtej chwili duchy te zmuszone były służyć każdemu, kto poznał ich magiczne pieczęcie i w zakreślonym magicznym kręgu wypowiedział salomonowe zaklęcia. Jednak "Biblia" milczy całkowicie o jakichkolwiek związkach Salomona z demonami  i rzekomej władzy, którą miał nad nimi posiadać. Wszytko to opiera się na legendach  i apokryfach.   

W "Pocałunku Anioła Ciemności" podobała mi się atmosfera powieści - mroczna, tajemnicza i akcja trzymająca w napięciu. Wielka literatura to na pewno nie jest, ale odbiór powieści jest niesamowity. I ta urzekająca okładka...

  

Zapraszam też do mnie

 

„Anioły wokół nas” - Theresa Cheung

            „W tej książce chce się z Wami podzielić kilkoma z tysięcy fascynujących prawdziwych historii, jakie usłyszałam od ludzi, których życie zmieniło się pod wpływem aniołów. (…) Jedne z opowiadań inspirują, inne dodają otuchy, jeszcze inne wywołują dreszcze, ale wszystkie mają jedną wspólną cechę – opowiadają o prawdziwych wydarzeniach.”*

            Czujecie czasem kogoś obecność gdy niby jesteście sami? Słyszycie szept radzący Wam co macie począć w danej sytuacji? Zdarza się Wam to czasem? Co to może być? Instynkt, a może Anioł, nasz stróż? Tak naprawdę nigdy nie poznamy prawdy, pozostaje wierzyć…

            „Anioły wokół nas” to zbiór historii zebranych przez Therese Cheung. Historie to zwierzenia ludzi, którzy wierzą iż na swojej drodze spotkali anioła, który im pomógł. Często pojawiają się w najmniej spodziewanym momencie, gdy niczego nie podejrzewali, a ich pomoc często ratowała im życie, pomagała zrozumieć to czego nie chcieli przyjąć do świadomości, zmieniały ich życie na lepsze, dzięki nim inne rzeczy stawały się priorytetami.

            Kilka z tych opowieści to przykładowo gdy dziewczynka jeszcze trochę i spadłaby ze schodów, ale nagle usłyszała krzyk, który ją uratował. Albo dziadek, który nie żył już ratuje wnuczkę przed pędzącym pociągiem. Książka, która była nieoczytana zmienia miejsce, czucie ulubionego zapachu osoby, która odeszła i chce by pozostali żyli dalej. Zwierzęta, które pojawiają się wtedy kiedy są potrzebne, jakby ten za kim tęsknimy wiedział, że czegoś potrzebujemy by przetrwać.

            Takich i wiele innych historii znajduje się właśnie w tej książce. Prawda to czy fikcja? Ocenie sami…

            Przyznać muszę, że mam mieszane uczucia po jej przeczytaniu. Niby wierze w to, że Anioły istnieją, ale moja racjonalna część temu gwałtownie zaprzecza. Tylko skąd wtedy te wszystkie zdarzenia, historie? Zbieg okoliczności? Za dużo by ich było… Czytając „Anioły wokół nas” byłam pełna mieszanych uczuć, które we mnie buzowały. Zwątpienie mieszało się z zainteresowaniem, czasem strachem i pokorą. Tak jak autorka napisała e historie są różne, ale łączy je jedna wspólna cecha.

            Ci wszyscy ludzie dzięki aniołom zmienili swoje życie, inaczej na nie spojrzeli, potrafią teraz zauważyć jak cenne jest życie i jak kruche. Cieszą się z najdrobniejszej rzeczy, są pełni empatii, zrozumienia. Oni naprawdę wierzą w ingerencję siły wyższej.

            „Anioły…” czyta się szybko i bez problemu, autorka używa języka, który łatwo trafi do czytelnika, a i jest napisana w formie wypowiedzi poszczególnych osób.

            Czy polecam? I tak i nie? Jeśli wierzysz w anioły to coś dla Ciebie, ale jeśli nie to nie polecam. Książka jest pełna nich i tylko się wynudzisz czytając coś co Ci nie przypadnie do gustu.

 

*str. 15

Autor: Theresa Cheung

Tytuł: Anioły wokół nas

Wydawnictwo: Hachette

Rok wydania: wrzesień 2010

Liczba stron: 252

 

Recenzja pochodzi z bloga: Zapatrzona w książki

 

"Zawsze przy mnie stój" Carolyn Jess-Cooke

Czytałam już jakiś czas temu, ale nadal ta pozycja wywołuje u mnie silne emocje. To jedna z najbardziej poruszających książek, jakie czytalam w tym roku. Pochłonęła mnie całkowicie i sprawiła, że nie mogłam się od niej oderwać.

Bohaterką jest Margot, która po śmierci wraca na ziemię, aby być Aniołem Stróżem samej siebie. Ma niełatwe zadanie, musi przeżyć swoje życie jeszcze raz. Ale jak tu je przeżyć, wiedząc, że nie było udane, że nie było usłane różami. Każdy Anioł otrzymuje zadanie do wypełnienia, musi udowodnić, że zasługuje na Niebo, ponieważ większość z nich nie wykonała odpowiedniej pracy w swoim śmiertelnym życiu.  Obserwować, chronić, rejestrować, kochać - to zadania Ruth, bo tak nazywa się Margot po śmierci. Ale czy może zmienić rezultat swojego życia? Czy może ustrzec Margot przed fatalnymi wyborami? Jak ma ją chronić wiedząc, że będzie popełniała błędy? Czy sama może tego dokonać? Tu będzie liczyła się jeszcze wola Boga.  Ale w wypełnieniu zadania będą przeszkadzać jej jeszcze demony. Czy, aby zmienić bieg wydarzeń będzie musiała zawrzeć pakt z demonem i zdobyć się na największe poświęcenie?

"Tam, gdzie jest miłość, nie ma przeszkód nie do pokonania". Właśnie miłość. Czy tylko ona wystarczy? Czy może warto z niej zrezygnować, żeby w życiu było łatwiej, prościej? "Zawsze przy mnie stój" to poruszająca opowieść o trudnych wyborach, przebaczeniu i nadziei. Ale również powieść, która przywraca wiarę w Anioły.

Bo przecież nie tylko umarli pełnią funkcję Aniołów Stróży. Co co byli by rodzice, rodzeństwo, pielęgniarki, lekarze, przyjaciele...

 

 

 Zapraszam też do mnie

Gdańskie anioły z obrazu Sąd Ostateczny Hansa Memlinga

Sąd Ostateczny. ok. 1467-1471. Panel, 242 x 180,8 cm i 242 x 90 cm (x 2). Muzeum Narodowe w Gdańsku. Kopia znajduje się w Bazylice NMP w Gdańsku, a reprodukcja obrazu zdobi okno budynku dworca głównego w Gdańsku.
Odkąd po raz pierwszy obejrzałam dzieło Hansa Memlinga moją wizję Sądu Ostatecznego kształtowało właśnie to dzieło. Malarska wizja sprawiedliwości boskiej; karania grzeszników strąceniem w piekielne czeluście i nagrodzenia cnotliwych dostąpieniem raju przemówiła do dziecięcej wyobraźni kilkulatki. Przez kilka miesięcy pracowałam w Muzeum Narodowym w Gdańsku miałam więc okazję witania każdego dnia z Memlingiem. Ciekawa jest historia i dzieje tego obrazu, ale o tym innym razem.
Wracając do aniołów - jest ich na obrazie dwadzieścia siedem. Oczywiście najważniejszym aniołem, postacią, która przykuwa wzrok zaraz po Chrystusie jest Archanioł Michał. Przedstawiony w centralnym punkcie obrazu pełni decydującą rolę w boskim wymiarze sprawiedliwości. Trzyma on pastorał i wagę, na której waży dobre i złe uczynki. To od wyniku tej czynności zależy, czy przeznaczeniem człowieczym będzie prawa czy lewa strona (piekło, czy raj).

Archanioł Michał to jedyny Anioł o tak dostojnym wyglądzie. Nic dziwnego – reprezentuje on zarówno zbrojne ramię Pana, jak i trzecią władzę –wymiar sprawiedliwości. Odziany jest w świecącą, bogatą zdobioną drogocennymi kamieniami, złotą zbroję, w której odbija się panorama czyśćca. Archanioł Michał występuje dwukrotnie w Sądzie Ostatecznym. Po raz pierwszy, jako sędzia złego i dobrego trzymający wagę. Po raz drugi na bocznym skrzydle obrazu, widać go dopiero, kiedy obejdzie się obraz od tyłu. Przedstawiony jest tutaj w chwili walki z diabłami.
Kolejnym aniołem, któremu Memling przypisuje duże znaczenie jest anioł walczący z diabłem o duszę człowiek. Odziany w blado-błękitną szatę Anioł – żołnierz przy pomocy włóczni usiłuje wyrwać ze szponów szatana duszę przerażonego człowieka.
Pozostałe anioły pełnią funkcje bardziej dekoracyjne, statyczne. Są tam czterej aniołowie przytrzymujący symbole męki pańskiej (krzyż, bicz, młot i gwoździe oraz koronę cierniową), są aniołowie ubierający wstępujących na kryształowe schody raju w odświętne szaty (nie godzi się oglądać Pana świecąc golizną) i są aniołowie dmący w trąby.

Według „Apokalipsy świętego Jana” koniec świata miał nastąpić przy dźwięku tych właśnie instrumentów, aby skazani na pójście do piekieł wiedzieli, iż nie ma już dla nich żadnego ratunku (Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie- tak brzmiał napis na bramie prowadzącej w kręgi piekielne u Dantego). No i są też anioły grające i śpiewające. Na balkonach bogatego portalu prowadzącego na niebieskie pastwiska aniołowie grają i śpiewają;
Chwalcie go na głośnych trąbach, chwalcie go na lutni i harfie.
Chwalcie go na bębnie i piszczałce, chwalcie na strunach i na organach.
Chwalcie go na cymbałach głośnych, chwalcie go na cymbałach krzykliwych…
Anioły u Memlinga są istotami cielesnymi, są anioły męskie i żeńskie, a wyróżnia je kształt skrzydeł. Anioły witające ludzi na progu raju są pogodne, uśmiechnięte. Pisząc, iż na obrazie znajduje się dwadzieścia siedem aniołów, zapomniałam, o diabłach, upadłych aniołach.
Obraz Sąd Ostateczny Memlinga towarzyszy mi na różnych etapach życia, stąd czuję do niego szczególny sentyment.

"W odbiciu" - Jakub Małecki

Dlaczego wklejam recenzję właśnei tej ksiązki? Co ma ona wspólnego z aniołami? Nie mogę zbyt wiele zdradzić, na wypadek, gdyby ktoś chciał w przyszłości ksiązkę przeczytać, ale anioły są osią tej książki. có z tego, że częściej te upadłe, bądź o dwoistej naturze...

Karol Bryl to facet jakich wielu - jest budowlańcem chwilowa na bezrobociu, mieszka w niewielkim mieście. Ma małe mieszkanko, kredyt we frankach, kilku ulubionych kumpli, liczne hobby.
W pewnym momencie świat wokół Karola zaczyna ulegać entropii. W jego mieście mnożą się akty przemocy, kłopoty ze zdrowiem, zdrady, wypadki samochodowe. Początkowo większość tych wydarzeń wydaje się mieć jakiś związek ze śmiercią starszego człowieka zamordowanego przez dwójkę lumpów, ale zaraza zaczyna zataczać coraz szersze kręgi.
Wyraźnie w rzeczywistości nastąpiło jakieś pęknięcie, przez które wydostają się na świat ciemne siły. Czy komuś uda się zasklepić to pęknięcie i uratować świat? I czy Karol da radę naprawić swoje życie, które także zaczęło się gwałtownie sypać?
Książka Jakuba Małeckiego jest niezwykłą mieszanką. Zmysł obserwacyjny autora czyni z niej świetna powieść obyczajową, wyczuciem groteski dorównuje Etgarowi Keretowi. Zauważyłam też pewne pokrewieństwo z nurtem S-F (nieprzypadkowe, jak się okazuje autor zaczynał swoją pisarską przygodę od fantastyki). Największą zaletą jest jednak próba sformułowania reguł rządzących światem i zwrócenie uwagi na to, jak krucha jest jego równowaga. I jak często się okazuje, że wolność, oznacza dla ludzi wolność czynienia zła.
Tytuł pokazuje też niejednoznaczność naszej rzeczywistości - może rządzą nią pewne prawa, ale równie dobrze, może być to tylko odbicie naszych snów.
Ciekawa to wizja i uważam, że warto się z nią zapoznać. Jeśli nawet nie zmusi do myślenia, to na pewno zapewni kilka wieczorów rozrywki na wysokim poziomie.